Ah İnsan !

  

                

"Tanrı'ya inandığımızı düşünüyoruz, iyi zamanda Tanrı'yı unuturken veya yok sayarken kötü zamanda Tanrı'nın dostluğuna ve merhametine sığınıyoruz ölüm ve yaşamın gizemleri karşısında deli gibi korkuyoruz. Toplumsal çekişme içerisinde kendi kimliğimize yenilerek fazlasıyla kendimizi merkez alıyoruz ama kendi benliklerimizin sınırlılığı düşüncesiyle baş edemiyoruz. İnsan aklının muhteşem ve hatta kusursuza yakın olan bilgisayarldan bile katlarca daha mükemmel olduğuna inanıyoruz, İlerlemeye ve aklın gücüne inanıyoruz, ama insan doğasının karanlık yönleri de bizi ele geçiriyor. Doğanın en üstün yaratığı olduğumuza inanıyoruz ama bir köpek bile bazen kalbimizi sancıtıyor. En mükemmelin biz olduğuna inanırken açlıktan ölen insan sayısı neredeyse hayvanlarınkini aratmıyor. Yaşadığımız dünyada yaşayabilmeyi becerebilmişiz gibi başka gezegenlerde yaşam arıyoruz. İnsanın gerçekte ne olabileceğini çözmüşüz gibi insanlıktan söz ediyoruz. İyiliğin var olduğuna inanırken aslında kötülüğün varlığından iyiliğin olduğunu unutuyoruz. Evreni kontrol altına tutacak gücü olduğumuza inanırken bir doğal affetle tekrar Tanrı'nın kollarına koşuyoruz. Efendilikten ve herşeyden en önemlisi insan olmaktan bahsederken aslında paranın insan olmayı belirleyen şey olduğunu unutuyoruz. Tanrı'ya inandığımızı düşünüyoruz çünkü insanlara cenneti vaad ediyor... ama bilmiyoruz ki patronunuz para vermese niye çalışasınız. Tanrı'ya inandığımızı düşünüyoruz çünkü cehennemden korkuyoruz. İnsan olduğumuza inanıyoruz çünkü öyle düşünüyoruz ama insanı insan yapan kavramların gerçekte neler olabileceğini bilmiyoruz. Seks saplantımız var, ama imgelemden korkuyoruz ve sarsılmaz tabularla kendimizi korumaya alıyoruz. Eşitliğe inanıyoruz, ama alt sınıflardan nefret ediyoruz. Kendi bedenlerimizden korkuyoruz ve her şeyden önemlisi ölümden korkuyoruz.