"Yoruldum patron, sürekli yolda olmaktan yoruldum, yağmurdaki yalnız serçe gibi, insanların birbirlerine kötü davranmasından yoruldum."John Coffey... Bu dünyada hayatını sadece ve sadece başkalarının mutluluğuna adamış insanlar var... Amerikan sineması her senaryoyu her projeyi en iyi şekilde sunmayı beceriyor... 3 asırlık tarihi olan bir toplum ne kadar tarihi projeler çıkardı biliyoruz... John Coffey karakterini de ıska geçmeyen yapımcılar kendi gibi dev bir yüreği olan adamı alın size hayatı son nefesine kadar başkalarına adamak nasıl olur görün dediler hepimize... Bir insan ağlayabiliyorsa bir bebeğe benzer... Dilimize pelesenk olmuştur bebek gibi ağlama deyimi... Ama hayatın başlangıcı ağlamaktır... Zaman geçtikçe kararan kalpler ağlamayı unutur ağlatmayı seçerler... Ve o bebek saflığından ummanlar ötesinde uzaklaşırlar... Bu yüzden insanların çoğu John Coffey'leri sever çünkü olamadıkları başaramadıkları doğruyu onda görürler... Maalesef biz bizim John Coffey'lerimizi ıska geçiyoruz... Bu topraklarda hayatını başkalarına adayan çok hikayeler var... Kendi için değil başkası için ağlayabilen, gözyaşı musluğu kapanmamış, kalbi kararmamış, tek amacı başkalarının mutluluğu olan, yaşamayıp yaşatmayı seçen çok senaryolar yaşadı, yaşıyor ve yaşayacak bu coğrafyada... Bu filmi izleyin, izletin... Özellikle de ben merkezli yaşayan insani değerlerini yitirmiş, ağlamayı unutmuş, adeta tırnak içinde ölmüş ruhları gömüldüğü yerden çıkarmak için iyi bir seçim olacaktır... Muhteşem oyunculuklar ve tarihe geçecek bir film, iyi seyirler..
